Konie są zwierzętami stadnymi. Oznacza to, że koń dla prawidłowego funkcjonowania psychicznego potrzebuje innych koni. Nie można dopuścić do sytuacji aby koń był przez dłuższy czas bez towarzystwa przedstawicieli swojego gatunku bądź chociaż człowieka. Konie ustalają między sobą ściśle określoną hierarchię. Zwierzę postawione niżej w  określonej strukturze wewnętrznej musi się podporządkować temu postawionemu wyżej. Tę cechę wykorzystuje człowiek w procesie ujeżdzania, szkolenia i pracy z koniem. Na pozycje w stadzie wpływa między innymi płeć. W dziko żyjących stadach najczęściej przewodnikiem jest najsilniejszy ogier. w sztucznie stworzonych stadach pozycję tę zazwyczaj zabiera doświadczona charyzmatyczna klacz. Na miejsce w hierarchi wpływa też wiek i stan zdrowia. Źrebaki, starsze osobniki i zwierzęta chore podporządkowują się pozostałym koniom. Gdy konie długotrwale nie mają kontaktu ze stadem mogą cierpieć na narowy takie jak tkanie – nerwowe przenoszenie ciężaru z jednej strony na drugą, łykawość – połykanie powietrza, kłapanie wargami, rozsypywanie owsa czy heblowanie – przeciąganie zębami po boksie. Są to zachowania na tle nerwowym wynikające z niekorzystnych uwarunkowań środowiska. Dlatego aby nasz koń czuł się dobrze powinniśmy zapewnić mu stały kontakt ze stadem.